© blog: Son de Oleiros

lunes, 31 de octubre de 2011

FELICIDADES RONALD

Semella que foi onte cando veu ao mundo o fillo de Carmen e José Antonio, pero ollo, en España aínda existía a pena de morte a garrote vil, Nixon era desahuaciado polo affaire Watergate, en Grecia e Portugal están no impass da instalación de repúblicas democráticas e en España Franco aínda está coa teima de deixar todo atado e ben atado.
No campo do tenis: Crist Evert gaña en Wimbledon, Bjon Borg en Rolan Garros e Jimmy Connors gaña en Wimbledon, EE.UU. e Australia. E tamén o ano do inicio da proxección internacional de Guillermo Vilas, protagonista de partidos maratonianos fronte a Ilie Nästase e Björn Borg.

En Venezuela no ano que nace Ronald acada o poder Carlos Andrés Pérez (1º mandato):


...Primer Gobierno de Carlos Andrés Pérez (CAP)
(1974-1979)
Pérez, al asumir el gobierno, se encontró con una situación que pocos gobernantes han tenido: el país tenía mucho dinero, pero lo que cuesta explicar es que al culminar su mandato, su sucesor se quejó de recibir un país hipotecado.
En efecto, a todo el caudal de ingresos adicionales que recibió CAP por el incremento de precios del petróleo se añadió el endeudamiento por las grandes inversiones que debía hacer Venezuela. Para canalizar los ingresos adicionales y tomar medidas, Pérez pidió al Congreso que se le otorgaran poderes extraordinarios y así fue, el presidente legisló de forma cómoda y rápida. Para explicar mejor esta situación es importante conocer algunos hechos que caracterizaron este primer período de gobierno de Carlos Andrés Pérez:

Carlos Andrés Pérez

El gran aumento de la entrada de dinero al tesoro nacional por el alza de los precios del petróleo fue un factor determinante en este gobierno. 
A pesar de las grandes entradas que tenía el país, éste se vio endeudado tanto en lo interno como en lo externo, tanto así que la deuda externa venezolana subió en este periodo (5 años) a 74.207 millones de bolívares, es decir, de 8.434 millones en 1973 pasó a 82.641 millones en 1978.


Logros del 1er gobierno de Carlos Andrés Pérez:
Se aumentaron los salarios y se fijo el salario mínimo.
Se creó el programa de becas Gran Mariscal de Ayacucho, que permitió a miles de venezolanos formarse en universidades nacionales y extranjeras.
Se creó P.d.V.S.A el 30 de agosto de 1975, empresa destinada a manejar los recursos de hidrocarburos de Venezuela.
Se desarrollóla industria Siderúrgica y del aluminio.
Se nacionalizó el hierro (1974) y la industria petrolera en 1975.


En fin, o importante é que a familia Álvarez Montero veu recalar en Mera, Ronald asistiu a clases no Colexio de Canide e, sendo ben neno pero xa maduro, namorouse tanto de Canabal que empurrou ó seu pai a apostar por crear un centro de ocio que hoxe é un referente polo seu modelo de xestión. Ademáis, Ronald é un home bó. De casta venlle ao galgo. Moitas felicidades durante moitos anos e unha aperta de toda a familia de Canabal.

sábado, 15 de octubre de 2011

Unha piña de veciños de Maianca

Nestes tempos convulsos nos que pesa en tódalas conversas unha situación económica tráxica con efectos perversos e involucionistas a respecto do que críamos conquistas sociais consolidadas o feito de xuntármonos vinte e pico veciños de Maianca para celebrar a nosa veciñanza, sen máis, e brindar por seguir queréndonos ben é un feito reparador para a alma. Alí constatouse de que, ideoloxías aparte, os veciños de Maianca -Cabreira, O Regacho, Broño... pero tamén O Cubo, Xoes e toda Mera- somos singulares e distintos. Desde unha escenografía ben nosa, coas rabisas nos floreiros e as mazarocas por micrófonos e logo de dar boa conta dun menú atlántico a base de marisco de cuncha e de cortello fomos debullando un pupurri de cancións que teñen formado parte do noso erario da memoria, o mellor patrimonio que nos queda para mantérmonos conectados. A dirección maxistral do mestre de comparsas, cargada de ironía, levábanos da mordacidade das letras do antroido ata a simplicidade estacional das letras dos veráns ou as cancións reividicativas da nosa identidade que tanto teñen feito polo noso sentimento de galegos. Desde os veteráns ate os máis novos, todos inmensos, cada quen aportou a pegada do vivido nas súas propostas. A visión cosmogónica do galego quedou ben clara coa disposición dun servizo de tradución simultánea do inglés ao galego cando o anfitrión ía traducíndonos as letras de Elvis servidas por unha voz de barítono. En fin, para pechar o recoñecemento do terreo brindado polo anfitrión que subiu a todos á grupa do Massa & Ferguson baixo a lus da lúa para respirar o ar limpo da noite estrelecida sobre as follas das mazarocas. ¡Viva o territorio libre de Maianca!


sábado, 8 de octubre de 2011

Mi unicornio azul

Sei que falarlle de poesía a unha familia que vai ser desahuciada é obsceno. Mais o grado de corrupción miserenta da algúns líderes políticos, presidentes de Bancos Centrais, directivos de caixas, senadores... namentres millóns de fogares padecen insomnio, fame e depresión fai que busquemos saídas, accións solidarias, participacións en correntes de opinión e, tamén, o abrigo da beleza que transcende á delincuencia dos abusadores da posición dominante. Hoxe pola tarde, cando lía as argumentacións dos responsables da Obra Social de NCG no senso de finiquitala por falta de recursos para logo repartirse vinte millóns en indemnización veume á memoria a canción de Silvio Rodríguez: Mi unicornio azul... unha lección inesquecible non só sobre a fermosura dos obxectos humildes cotiáns que acompañan as nosas vidas, como unha culler ou a vella carteira na que levamos un libro e unha presa de folios. Mais, e sobre todo, unha lección de como as persoas sans precisan só do elemental para vivir reconciliados co mundo mentres esa panda de esfameados que cobran indemnizacións millonarias como premio pola súa xestión arruinando o esforzo dos galegos non son quen de calmar o seu apetito con nada. É unha patoloxía retro-alimentada por un sistema inhumano que vai disparar o odio social e, máis tarde ou máis cedo, vai traer consecuencias que agora non calibran ese grupúsculo de oligarcas egoístas, de fame insaciable, pero vulnerables e mortais. É preciso xa eliminar as deputacións, o Senado, concentrar concellos, eliminar a figura das Sicavs, eliminar dietas por asistencia a consellos que ás veces supoñen máis diñeiro mesmo que o salario, reducir o número de liberados, de escoltas, axuizar a Baltar -que anda a rirse de Blanco- por crear 23 prazas de porteiro para un edificio cunha soa porta, eliminar os coches oficiais, as xubilacións millonarias, segredaria, chofer e oficina na clase alfa dos políticos. É preciso excarcerar a Otegui, que tanto ten feito polo proceso de pacificación no País Basco -a cualificación de grupo terrorista de Herri Batasuna fora unha conquista de Aznar coa axuda de Bush que presionou a Bruxelas-, e así eliminar definitivamente o gasto en escoltas e que a dereita deixe de facer do terrorismo una industria electoral e un pretexto para enfrontar centralismo a autodeterminación. A Fabra, que inaugurou un aeroporto que non recibe avións, dánlle un novo cargo con soldo de 86.000 euros, a Camps outro tanto do mesmo, a Fraga, responsable de dilapidar seiscentos mil millóns de euros, noméano fillo predilecto aquí e acolá... o director do Banco de España deixa barra libre aos directivos das entidades que rescata o diñeiro dos contribuíntes. Eses contribuíntes que sen embargo non son avalados para recibir créditos e aguantar sen pechar os seus negocios cos que financian ao Estado: librerías, farmacias... En Cataluña só se poden operar cancros ou doenzas de esa gravidade, os médicos están a cobrar novecentos euros. En pouco tempo terán marchado moitos ao estranxeiro dando ao traste cun esforzo millonario na súa formación.
Por iso nesta tardiña de outono teño buscado refuxio nos poemas de Valente e na música de Silvio Rodríguez. Perdón.

Mi unicornio azul

viernes, 7 de octubre de 2011

ATOPAN UNHA HORMONA QUE ELIMINA A GRAXA

A prestixiosa revista O médico interactivo da conta dun achádego ben importante en materia de loita contra a obesidade mórbida. Extraemos parte do artigo:
..."La grasa blanca es la considerada como grasa corporal; pero existe otro tipo de tejido, la grasa parda, que hace algo más que almacenar grasa: también la quema. Los científicos pensaban que la grasa parda desaparecía después de la infancia, pero los recientes avances en tecnología de imagen propiciaron su redescubrimiento en los seres humanos adultos.
Debido a que la grasa parda está infiltrada de vasos sanguíneos y mitocondrias, rasgos que le confieren su característico color,  es muy eficaz en la conversión de calorías en energía, un proceso que funciona mal en los casos de obesidad. En la nueva investigación, publicada en Cell Metabolism,  científicos del Instituto de Investigaciones Médicas Sanford-Burnham, en Estados Unidos han descubierto que la orexina, una hormona producida en el cerebro, activa la quema de calorías en la grasa parda de modelos experimentales.
La deficiencia de orexina se asocia con la obesidad, lo que sugiere que los suplementos de orexina podrían proporcionar un nuevo enfoque terapéutico para el tratamiento de la obesidad y otros trastornos metabólicos. Los fármacos utilizados actualmente para la pérdida de peso están dirigidos a reducir el apetito, pero una terapia basada en la orexina daría lugar a una nueva clase de medicamentos para combatir la grasa centrados en la quema de grasa periférica del tejido, y no en el centro de control del apetito del cerebro.
"Sin orexina, los sujetos se vuelven obesos. Con la hormona, la grasa parda se activa y se queman más calorías", afirma el doctor Sikder, y añade que ahora estan tratando de determinar cómo se puede utilizar la orexina  en humanos para prevenir o tratar la obesidad.

Libre asociación en Arteixo para celebrar o San Xoan?

¿Vivimos nun Estado democrático?   Un grupo de veciños de Arteixo unidos pola súa ideoloxía (materializada nos proxectos de Alternativa dos ...