Estrés navideño

Frío irremediable, duradeiro, frío sempre. A fame roendo nas entrañas, a fame dos fillos, chorando sen chorar, devorados polo dispracer, cos ollos abarcados pola gran pregunta. A ruina económica, a perda da dignidade, pola forza. Unha enfermidade terminal, a desaparición de seres queridos, a linguaxe cruel das bombas e dos fusiles automáticos. Sufrir, a diario, a violencia do macho, unha violación, persecución polas ideas; petar en vano en tódalas portas suplicando por un traballo; padecer o acoso, o abuso de poder dominante e, ao cabo, sair a flote, se cadra, algún día. A capacidade de ser humano é asombrosa.

Ao outro lado da barreira, os consultorios psiquiátricos énchense nestas datas de persoas que din estar depremididas por mor do estrés das compras navideñas neses macrocentros que dan abrigo á entrega á plétora e á compulsión decadente. Ademáis refiren unha ansiedade insoportable alimentada pola secuencia de comidas e ceas copiosas de mais. A receita: deporte, repouso laboral, e balneario.

                                                               © Letra.org